trening grupowy
 
Encyklopedia PWN
trening grupowy,
psychol. metoda zaprogramowanych oddziaływań psychol. wykorzystująca interakcje grupowe do wprowadzania zmian w funkcjonowaniu jednostek, stosowana wobec osób zdrowych psychicznie (w przeciwieństwie do psychoterapii nastawionej na leczenie jednostek z zaburzeniami emocjonalnymi).
Celem oddziaływań może być: 1) indywidualny rozwój uczestników grupy treningowej — lepsze poznanie i rozumienie siebie oraz innych ludzi, wzrost umiejętności ważnych w kontaktach z ludźmi (gł. umiejętności komunikowania się i rozwiązywania konfliktów), rozwój zdolności nawiązywania bliskich, głębokich relacji z innymi, uczenie się na podstawie osobistych doświadczeń itp.; 2) zadanie zewn. — zdobycie umiejętności wywierania wpływu na aktywność innych osób, doskonalenie zdolności stymulowania rozwoju możliwości twórczych u podwładnych itp. W zależności od charakteru pełnionych zadań i sposobów kierowania zdarzeniami zachodzącymi w grupie, trening przyjmuje określoną formę: treningu asertywności (kształtowanie umiejętności wyrażania własnych myśli, uczuć i pragnień w sposób otwarty i stanowczy oraz równoczesnego respektowania myśli, uczuć i pragnień partnera), treningu interpersonalnego (uczenie się lepszego rozumienia innych ludzi, doskonalenie umiejętności nawiązywania satysfakcjonujących relacji międzyludzkich), tzw. grup spotkaniowych (psychologia humanistyczna), treningu wrażliwości (uwrażliwianie uczestników na bodźce, komunikaty pochodzące ze świata wewn. i zewn.) itp.
Bibliografia
R. PRASZKIER, A. RÓŻYCKI Bliskie spotkania — rzecz o treningu grupowym, Warszawa 1983;
M. KRÓL-FIJEWSKA Trening asertywności, Warszawa 1993.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia