danina

Encyklopedia PWN

dar as-sulh, dār aṣ-ṣulḥ

[arab., ‘dom’, ‘przybytek układu’],

termin prawa muzułmańskiego;

[łac.],

termin wprowadzony w XVII w. i upowszechniony w XVIII w., stosowany wówczas na określenie: a) praw lennych; b) ustroju prawno-społecznego opartego na podzielonej własności ziemi i poddaństwie chłopów; c) systemu prawno-politycznego, którego istotą było rozdrobnienie władzy publicznej i dominacja wielkich właścicieli ziemskich.

immunitet

[łac. immunitas ‘uwolnienie od obciążeń’],

w średniowieczu przywilej monarszy przekazujący właścicielowi ziemskiemu w jego posiadłościach skarbowe i sądowe prerogatywy władzy publicznej.

kmiecie,

podstawowa warstwa ludności wiejskiej w Polsce XIII–XIX w., użytkownicy gospodarstw uważanych w danym okresie, regionie i typie dóbr za pełnorolne.

moskiewskie, księstwo,

początkowo jedna z dzielnic Rusi, z czasem państwo ruskie (Wielkie Księstwo Moskiewskie);

osep, sep,

ogólnosłow. nazwa daniny w zbożu;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>