cyrkon
Encyklopedia PWN
eudialit
minerał, krzemian sodu, wapnia, żelaza i cyrkonu (Na,Ca,Fe)6Zr[(OH,Cl)|(Si3O9)2];
[gr.],
substancja wprowadzana do wnętrza komory próżniowej przyrządu (np. lampy elektronowej), wiążąca i pochłaniająca gazy pozostałe po odpompowaniu lub wydzielające się z elektrod i in. części przyrządu podczas jego pracy;
dziedzina techniki zajmująca się wydobywaniem surowców mineralnych z dna mórz, a także ich uzyskiwaniem z wody morskiej;
granit
pospolita magmowa skała głębinowa, zawierająca 20–60% objętościowych kwarcu w stosunku do skaleni, wśród których plagioklazy stanowią 10–65% skaleni alkalicznych.
[łac. granum ‘ziarno’],
granulit
skała metamorficzna kwarcowo-skaleniowa, zawierająca pojedyncze kryształy (blasty) granatu, piroksenu, dystenu, sillimanitu i spineli, w ilości zazwyczaj poniżej 30% objętościowych; rzadziej występują amfibole lub łyszczyki, podrzędnie — apatyt, cyrkon, rutyl;
[łac. granulum ‘ziarnko’],
Hajnan, Hainan Dao, Qiongzhou,
wyspa chiń. na Morzu Południowochińskim, oddzielona od kontynentu (płw. Lejczou) Cieśn. Hajnańską.
