chemia
Encyklopedia PWN
chemometria
dyscyplina nauk chem., w której używa się metod mat., statyst. oraz innych metod i technik opartych na logice formalnej w celu: zaprojektowania eksperymentów lub wyboru optymalnych procedur pomiarowych, dostarczenia maks. liczby użytecznych informacji poprzez analizowanie otrzymanych danych chemicznych.
[gr.],
farmacja
zespół nauk obejmujących wiedzę o lekach;
[gr.],
fizyka
nauka o budowie oraz właściwościach materii i działających na nią siłach;
[gr. physikḗ ‘przyrodoznawstwo’ < phýsis ‘natura’, ‘przyroda’],
chemik;
Hückel
fizykochemik niemiecki;
[hụ̈kəl]
Erich Armand, ur. 9 VIII 1896, Charlottenburg (obecnie w granicach Berlina), zm. 16 II 1980, Marburg,
Kekulé von Stradonitz
chemik niemiecki, jeden z twórców teorii budowy związków organicznych.
[kekulẹ fon sztrạ:donıc]
Friedrich August , ur. 7 IX 1829, Darmstadt, zm. 13 VII 1896, Bonn,