Hückel
fizykochemik niemiecki;
[hụ̈kəl]
Erich Armand, ur. 9 VIII 1896, Charlottenburg (obecnie w granicach Berlina), zm. 16 II 1980, Marburg,
Hückel Erich Armand
Encyklopedia PWN
od 1937 profesor fizyki teoret. uniw. w Marburgu; zajmował się termodynamicznymi i elektr. właściwościami roztworów elektrolitów; oprac. teorię elektrolitów mocnych (1923, wraz z P.J.W. Debye’m); także prace dotyczące związków nienasyconych i aromatycznych — 1931 podał tzw. regułę aromatyczności, zw. regułą H.; w chemii kwantowej podał uproszczoną metodę obliczania energii elektronów w cząsteczkach niektórych związków org., zw. metodą Hückla; Anorganische Chemie (1940), Theoretische Grundlagen der organischen Chemie (1940).
