całkowita
Encyklopedia PWN
cecha liczby, całkowita część liczby, entier 
,
mat. największa liczba całkowita nie większa od danej liczby rzeczywistej a; cechę liczby oznacza się symbolem [a]; np. [12,75] = 12, [−7,21] = −8.
,
ruch mas wodnych w zbiornikach wód stojących (oceanach, morzach, jeziorach) w następstwie oddziaływania czynników zewn. i wewnętrznych (np.: gradientu ciśnienia, temperatury, gęstości wód), a także siły Coriolisa.
fiz. w teoriach kwantowych liczby charakteryzujące stan stacjonarny układu, np. atomu, jądra atomowego lub cząstki elementarnej;
okresowa wymiana upierzenia;
ros. konstruktor lotniczy;
Pogoria, Bogoryja, Strachowiec,
rz., lewy dopływ Czarnej Przemszy, płynie na Wyż. Śląsko-Krakowskiej, w woj. śląskim;
