całkowitemu wewnętrznemu odbiciu
Encyklopedia PWN
fiz. zjawisko obserwowane podczas przejścia światła z ośrodka optycznie gęstszego do rzadszego, np. ze szkła do powietrza;
fiz. zjawisko polegające na tym, że przy padaniu fali na granicę rozdziału 2 ośrodków powstaje fala rozchodząca się od granicy rozdziału w stronę pierwszego ośrodka;
fiz. odbicie fal świetlnych na granicy ośrodków o różnych współczynnikach załamania;
fiz. bryła (zazwyczaj wielościan) z przezroczystego materiału z wypolerowanymi ścianami (co najmniej 2), które stanowią powierzchnie załamujące lub odbijające dla promieni światła przechodzących przez te bryłę;
orbital
funkcja falowa ψ opisująca stan jednego elektronu, zależna od współrzędnych ([łac. orbita ‘koleina’, ‘droga’],
) określających jego położenie w atomie (orbital atomowy), cząsteczce (orbital molekularny, orbital cząsteczkowy) lub krysztale.
promieniowanie rentgenowskie, promienie rentgenowskie, promienie X,
fiz. promieniowanie elektromagnetyczne o fali długości od ok. 0,0001 nm do ok. 100 nm;
