bomba
Encyklopedia PWN
wojna światowa II 1939–45,
konflikt między grupą demokratycznych państw Europy Zachodniej, do których później przyłączyły się USA i ZSRR, występujące w obronie własnych pozycji w Europie i na świecie, a państwami faszystowskimi (oraz ich sojusznikami), zmierzającymi do zdobycia hegemonii w świecie; konflikt w warunkach wielkiego skoku naukowo-technicznego, który doprowadził do rozwarstwienia sił zbrojnych na nowoczesne armie (głównie niemiecka) wyposażone w najnowsze typy uzbrojenia i tradycyjne armie przede wszystkim państw średnich i małych.
związki chemiczne lub mieszaniny, w których pod wpływem zewn. impulsu energ. o odpowiedniej intensywności rozwinie się szybka reakcja chem. z wydzieleniem dużych ilości gazów o bardzo wysokiej temperaturze.
materiały wybuchowe o dużej mocy wybuchu detonacyjnego (wielkiej kruszności);
wojsk. zespół urządzeń przeznaczony do naprowadzania na cel i prowadzenia ognia w określonym kierunku: strzelania pociskami, odpalania pocisków rakietowych, wyrzucania bomb głębinowych, wystrzeliwania torped, także nadawania prędkości początkowej innym obiektom, np. samolotom bezzałogowym.
wojsk. urządzenie stosowane do wywoływania, w odpowiednim momencie, zapalenia lub wybuchu ładunku bojowego pocisku, miny bomby, głowicy bojowej itp.; współcześnie istnieje wiele różnych rozwiązań konstrukcyjnych z., których działanie opiera się na wykorzystaniu różnych zjawisk fiz.: akustycznych, magnet., opt., elektromagnetyczne i in..
fizyk rosyjski;
