biegu krętym
Encyklopedia PWN
hydrol. naturalny ciek powstały z połączenia potoków (strumieni, strug) lub wypływający z czoła lodowca, jeziora, źródła (wywierzyska), rzadziej z obszaru zabagnionego, zasilany powierzchniowo i podziemnie wodą z opadów spadłych w jego dorzeczu, mający ukształtowane koryto i płynący pod działaniem siły grawitacyjnej w łożysku i dolinie, wyżłobionych w wyniku działania jego siły erozyjnej.
Niemen, białorus. Nioman, litew. Nemunas, ros. Nëman,
rzeka na Białorusi i Litwie, w dolnym biegu (na dł. 99 km od ujścia) wyznacza granicę między Litwą a Rosją (obwód królewiecki), w środkowym — między Litwą a Białorusią (17 km);
Anadyr, Anạdyr',
rzeka w azjatyckiej części Rosji, w okręgu autonomicznym Czukotka;
Krutynia, Krutyńska Struga,
rz., prawy dopływ Pisy, płynie przez Pojezierze Mrągowskie, Równinę Mazurską i Krainę Wielkich Jezior Mazurskich, w woj. warmińsko-mazurskim;
rz. w eur. części Rosji, prawy dopływ Oki;
Skrwa (Północna), Skrwa Prawa, Płosznica,
rz., prawy dopływ Wisły;
