architekturze

Encyklopedia PWN

wczesnochrześcijańska sztuka, sztuka starochrześcijańska,

twórczość artystyczna pierwszych społeczeństw chrześcijańskich, rozwijająca się w dziedzinach architektury, sztuk plastycznych i rzemiosła artystycznego między początkiem III w. a przełomem VI i VII w. na obszarze cesarstwa rzymskiego;

Wejchert Kazimierz, ur. 14 III 1912, Smoleńsk, zm. 3 V 1993, Warszawa,

mąż Hanny, architekt i urbanista;

wenecka szkoła,

muz. grupa wł. i flamandzkich kompozytorów i teoretyków muzyki, działających w Wenecji w XVI w.: A. Willaert, A. i G. Gabrieli, C. de Rore, G. Croce, A. Padovano, C. Merulo oraz teoretycy N. Vicentino, G. Zarlino;

westybul

[łac.],

przedsionek w budowli świeckiej, wywodzący się ze starożytnej architektury mieszkalnej;

Widźajanagar(a),

państwo (cesarstwo) w południowych Indiach,

Wielkie Tyrnowo, Weliko Tyrnowo, do 1965 Tyrnowo,

m. obwodowe w środkowej Bułgarii, na północnym przedgórzu Bałkanów, nad Jantrą, na wys. ok. 220 m.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>