archetypy
Encyklopedia PWN
archetyp
psychol.
[gr., ‘prawzór’],
archetyp
religiozn. w fenomenologii religii i religioznawstwie o orientacji projungowskiej (G. van der Leeuw, K. Kerényi, M. Eliade) najgłębsza struktura znaczeniowa przejawów sacrum, wzorzec ogólnoludzkich zachowań, ustalony najwcześniej w systemach mitol. (zwłaszcza mitach kosmogonicznych) i rel. kompleksach symbol. (np. tabu, ofiara);
[gr.],
psychiatra szwajcarski, współtwórca „psychologii głębi”.
rumuński filozof, pisarz, jeden z najwybitniejszych religioznawców okresu powojennego.
jedno z głównych pojęć psychologii analitycznej C.G. Junga, oznaczające „wspólną, ponadosobową psyche”, w której skład wchodzą archetypy i popędy będące, wg Junga, wrodzonym wyposażeniem indywidualnej psychiki każdego człowieka;