aktywator
Encyklopedia PWN
fizjol. pierwiastki chem. występujące w organizmach zwierzęcych i roślinnych w bardzo małych ilościach (śladowych) i niezbędne do normalnego przebiegu różnych procesów biochem. w tkankach (należą do nutrientów);
biochem. odwracalna zmiana konformacji białka i aktywności biologicznej w określonym miejscu jego cząsteczki na skutek przyłączenia tzw. efektora allosterycznego w innym miejscu;
askorbinowy kwas, witamina C, kwas L-askorbowy,
witamina należąca do grupy witamin rozpuszczalnych w wodzie;
biotechnologia
interdyscyplinarna dziedzina nauki posługująca się wiedzą z biochemii, mikrobiologii i nauk inżynieryjnych, obejmująca różne kierunki techniczne wykorzystania materiałów i procesów biologicznych (w szczególności obejmuje procesy biosyntezy i biotransformacji przebiegające z udziałem drobnoustrojów, kultur tkankowych — roślinnych i zwierzęcych — in vitro oraz enzymów, a także izolację otrzymanych w ten sposób bioproduktów).
[gr. bíos ‘życie’, téchnē ‘sztuka’, ‘rzemiosło’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
wytwarzanie powłok konwersyjnych na przedmiotach z cynku i kadmu, a także aluminium, magnezu, miedzi i ich stopów przez zanurzenie bądź elektrochemicznie w kąpielach zawierających tlenek chromu(VI), dichromian potasu z dodatkiem niewielkich ilości kwasu siarkowego(VI) lub azotowego(V) oraz aktywatorów przyspieszających proces, polepszających właściwości warstwy i modyfikujących jej zabarwienie (np. kwas mrówkowy, chlorek sodu, chlorek żelaza(II), azotan(V) srebra);
biolog molekularny, biochemik;
