absolutna
Encyklopedia PWN
fr. urzędnik, prawnik;
nurt we współcz. teologii latynoamer., który powstał jako reakcja na sytuację „absolutnej negacji Boga”, ubóstwo, wyzysk, niesprawiedliwość społ. i zinstytucjonalizowaną przemoc.
teonomizm
pogląd filozoficzno-etyczny głoszący, że normy moralne czerpią swą obowiązującą moc z boskiego ustanowienia i mają charakter absolutny;
[gr.],
terra sigillata
rzymska ceramika stołowa;
[łac., ‘glina wyciskana’],
