Ukrainę
Encyklopedia PWN
wojny polsko-moskiewskie 1492–1667,
wojny toczone przez Polskę i Litwę z Moskwą (Rosją) od końca XV w. do XVII w. Wzrost siły wielkiego księstwa moskiewskiego, jaki nastąpił w XV w., a którego świadectwem było ostateczne zrzucenie zwierzchnictwa tatarskiego (1480), i głoszony przez władców moskiewskich program zjednoczenia wszystkich ziem ruskich pod zwierzchnictwem Moskwy (tzw. zbieranie ziem ruskich) doprowadziły do wojen moskiewsko-litewskich, do których następnie włączyła się także Polska; istotnym czynnikiem było również dążenie Rosji do uzyskania dostępu do morza.
Apostoł Danyło, ur. 14 XII 1654, zm. 28 I 1734, Soroczyńce (ob. Wełyki Soroczynci, obwód połtawski, Ukraina),
przywódca kozacki na Ukrainie Lewobrzeżnej;
Bieszczady Zachodnie, Bieszczady,
zachodnia część Beskidów Lesistych (Beskidy Wschodnie), w Polsce oraz na Słowacji i Ukrainie (południowy skraj), między doliną Osławy na zachodzie a Przełęczą Użocką i obszarem źródliskowym Sanu na wschodzie i na południe od dolin potoków Głuchego i Czarnego (uchodzi do Jez. Solińskiego);
Bobrowski Tadeusz, ur. 19 III 1829, Terechów k. Berdyczowa (Ukraina), zm. 29 I 1894, Kazimierówka (tamże),
brat Stefana, pamiętnikarz, działacz ziemiański, z wykształcenia prawnik;
Charków, Charkiw, Kharkiv,
miasto obwodowe we wschodniej części Ukrainy, przy połączeniu rzek: Charków, Łopań i Uda (dorzecze Dońca).
