Tybet

Encyklopedia PWN

turkus
[fr.],
kalait,
minerał, uwodniony hydroksofosforan miedzi i glinu CuAl6[(OH)2|PO4]4 · 4H2O;
tybetański język,
gł. język z grupy języków tybetańskich;
Tybetański Okręg Autonomiczny,
→ Tybet.
tybetańsko-birmańskie ludy,
ok. 80 ludów mówiących językami z grupy tybetańsko-birmańskiej, zamieszkujących obszar himalajski, południowo-zachodnie Chiny, północno-wschodnie Indie, Bangladesz oraz północne Indochiny;
Uttarańćal, hindi Uttarâñcal, ang. Uttaranchal,
stan w północnych Indiach, w Himalajach, przy granicy z Nepalem i Chinami, 2000 wydzielony z północno-zachodniej części stanu Uttar Pradeś;
wietnamski język, język annamicki,
język Wietnamczyków;
Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>

Materiały dodatkowe

Kliknij, aby zobaczyć „Tybet” w Materiałach dodatkowych

Ilustracje

Kliknij, aby zobaczyć „Tybet” w Ilustracjach

Tabele, zestawienia

Kliknij, aby zobaczyć „Tybet” w Tabelach, zestawieniach

Słownik języka polskiego

Kliknij, aby zobaczyć „Tybet” w Słowniku języka polskiego
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia