Radość
Encyklopedia PWN
jedna z wielkich religii uniwersalnych oraz system filozoficzny, który wywodzi się z nauki o charakterze etyczno-soteriologicznym, propagowanej na terenie północnych Indii (Bihar i pogranicze Nepalu) na przełomie VI i V w p.n.e. przez Siddharthę Gautamę (Budda).
Charyty, Chárites,
mit. gr. duchy natury z orszaku Afrodyty uosabiające bujność przyrody, wcielenia piękna i miłosnego powabu;
chasydyzm
nazwa 3 religijnych ruchów pietystycznych (pobożnościowych) w judaizmie, przeważnie o charakterze mistycznym.
[hebr. chasid ‘pobożny’],
Chatterji
pisarz ind. tworzący w języku bengalskim.
[ćạterdźi]
Bankimchandra, bengalskie Cattopad-hyay, ur. 26 VI 1838, w. Kantalpara k. Kalkuty, zm. 8 IV 1894, Kalkuta,
chwiejność uczuciowa, labilność uczuciowa,
szybkie i łatwe przechodzenie do uczuć przeciwstawnych, np. od rozpaczy do radości;
