RZYM

Encyklopedia PWN

[gr. apothéōsis ‘ubóstwienie’],

szt. plast. przedstawienie człowieka wyniesionego do rzędu bogów;

Appian, Appianós, ur. po 80 r., zm. przed 165,

historyk rzymski;

Appiusz, Appius Claudius Caecus, ur. ok. 360 p.n.e., zm. ok. 275 p.n.e.,

prawnik rzymski, mąż stanu;

[lạk^uila],

m. w środkowych Włoszech, u podnóża Apeninu Abruzyjskiego, nad rz. Aterno (uchodzi do M. Adriatyckiego), na północny wschód od Rzymu;

[łac.],

Ołtarz Pokoju Augusta,

wzniesiony 12–9 r. p.n.e. przez cesarza Augusta na Polu Marsowym w Rzymie z okazji zakończenia wojny w Galii i Hiszpanii;

prowincja rzym.; dawne królestwo Nabatejczyków zajęte za panowania Trajana 106 przez Rzymian, ze stolicą w Bosrze oraz gł. m. Petrą;

Materiały dodatkowe