Pustyni Syryjskiej
Encyklopedia PWN
Syryjska, Pustynia, Bādiyat ash-Shām,
pustynia w południowo-zachodniej Azji, na pograniczu Syrii, Jordanii, Iraku i Arabii Saudyjskiej, między Niz. Mezopotamską na wschodzie i północnym wschodzie, pustynią Wielki Nefud na południu i górami ograniczającymi ryft M. Martwego na zachodzie;
geogr. obszar lądu w strefie klimatu suchego, pozbawiony roślinności lub z niską roślinnością rozproszoną, pokrywającą mniej niż 10% powierzchni.
Palmyra, Palmira, ob. Tadmur,
m. w środkowej Syrii, w muhafazie Hims, u podnóża masywu Dżabal Raszid, w oazie na północnym skraju Pustyni Syryjskiej.
część świata obejmująca 4/5 powierzchni Eurazji, największego kontynentu na kuli ziemskiej, na półkulach wschodniej (bez Półwyspu Czukockiego) i północnej (bez części Archipelagu Malajskiego);
