Psychoanaliza

Encyklopedia PWN

[gr. lógos ‘sens’, terapeíā ‘leczenie’],

zainicjowana przez V. Frankla szkoła psychoterapii uznająca za jedno z gł. źródeł nerwic poczucie bezsensu życia;

Mann Thomas Wymowa

, ur. 6 VI 1875, Lubeka, zm. 12 VIII 1955, Kilchberg k. Zurychu,

jeden z najwybitniejszych prozaików niemieckich XX w..

fragmenty aktywności psychicznej utrzymujące się podczas snu w postaci luźno powiązanego łańcucha wyobrażeń, myśli, przeżyć;

[łac.],

psychol. proces regulacji psychicznych, nadający energię zachowaniu człowieka i ukierunkowujący je; może mieć charakter świadomy lub nieświadomy.

[mạ^urə^r]

Orwal Hobart, ur. 1907, zm. 1982,

psycholog amerykański;

[gr. nárkē ‘odurzenie’, análysis ‘rozbiór’],

przesłuchanie lub przeprowadzenie psychoanalizy osoby będącej pod wpływem leków (gł. narkotyków) i mającej osłabioną kontrolę nad wypowiedziami;

Materiały dodatkowe