Pogórze Środkowobeskidzkie
Encyklopedia PWN
północno-wschodnia część Zewn. Karpat Zachodnich, między doliną Dunajca na zachodzie a doliną Wiaru (prawy dopływ Sanu) na wschodzie;
obszar wyżynno-pagórkowaty między Beskidami a Podkarpaciem Północnym;
Karpaty, rum. Carpaţii, niem. Karpaten, węg. Kárpátok,
jeden z największych łańcuchów górskich w Europie, położony w jej środkowej części, w Austrii, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Polsce, Ukrainie i Rumunii;
rzeka, prawy dopływ Wisły, powstaje z połączenia Białego Dunajca i Czarnego Dunajca pod Nowym Targiem;
rz., prawy dopływ Wisły, płynie przez Bieszczady Zachodnie, Pogórze Środkowobeskidzkie i Kotlinę Sandomierską, w woj. podkarpackim;
rz., lewy dopływ Sanu, płynie przez Beskid Niski, Pogórze Środkowobeskidzkie do Kotliny Sandomierskiej, w woj. podkarpackim;
