Odrę
Encyklopedia PWN
m. powiatowe w województwie lubuskim, na skraju Doliny Środkowej Odry i Równiny Torzymskiej, nad Odrą, powyżej ujścia Bobru.
woj. (od 1999) w północno-zachodniej Polsce, nad Morzem Bałtyckim (dł. granicy mor. 184,9 km), na zachodzie graniczy z Niemcami (186,6 km), na wschodzie z woj. pomor., na południowym wschodzie z wielkopol., na południu z lubuskim; utworzone z woj. szczecińskiego, koszalińskiego oraz części słupskiego, pilskiego i gorzowskiego;
województwo (od 1999) w południowo-zachodniej części Polski; graniczy z Czechami na południu, z Niemcami na zachodzie, z woj.: lubuskim i wielkopol. na północy oraz opolskim na wschodzie;
strategiczna operacja zaczepna w ramach zimowej ofensywy Armii Czerwonej, realizowana 12 I–7 II 1945 siłami 1. Frontu Białoruskiego (dca marsz. G. Żukow; w składzie Frontu 1. armia WP, w drugim rzucie 2. armia WP i I Korpus Pancerny) oraz 1. Frontu Ukr. (dca marsz. I. Koniew) przeciwko niem. Grupie Armii „A” (dca gen. J. Harpe, od 17 I gen. F. Schörner); od 26 I –– przeciw Grupie Armii „Środek”; w wyniku o.w.-o. zostały wyzwolone spod okupacji niem. ziemie pol. między Wisłą a Odrą (m.in. Warszawa 17 I) oraz opanowane przyczółki na Odrze, stanowiące obszary wyjściowe do operacji berlińskiej.
m. powiatowe w województwie śląskim, w Kotlinie Raciborskiej, nad Odrą.
stolica Niemiec położona we wschodniej części kraju, na Pojezierzu Brandenburskim, w Pradolinie Warsz.-Berlińskiej, nad Sprewą, u jej ujścia do Haweli.
