Kielcach
Encyklopedia PWN
miasto wojewódzkie (woj. świętokrzyskie), w G. Świętokrzyskich, w obrębie Pasma Kadzielniańskiego, między pasmami: Masłowskim, Dymińskim, Posłowickim, Zgórskim i Wzgórzami Tumlińskimi, nad Silnicą, uchodzącą w południowo-zachodniej części K. do Bobrzy; pow. grodzki, siedziba pow. kieleckiego.
woj. w południowej części Polski; graniczy z woj.: mazowieckim (na północy), lubelskim (na wschodzie), podkarpackim (na południowym wschodzie), małopol. (na południu), śląskim (na zachodzie) i łódzkim (na północnym zachodzie);
rozruchy antyżydowskie 4 VII 1946 w Kielcach;
środkowa część Wyżyny Kieleckiej, między Wzgórzami Łopuszańskimi na zachodzie a Wyżyną Sandomierską na wschodzie;
Zagłębie Staropolskie, Staropolski Okręg Przemysłowy,
okręg przemysłowy w rejonie Gór Świętokrzyskich, najstarszy i największy okręg górniczo-hutniczy i obróbki metali na ziemiach polskich.
ksiądz, malarz;
