E-dur
Encyklopedia PWN
niemiecki kompozytor i pianista, jeden z głównych przedstawicieli romantyzmu w muzyce.
styl brillant
muz. styl w muzyce fortepianowej 1. poł. XIX w., odznaczający się rozbudowanymi partiami popisowymi (wirtuozowskie pasaże, błyskotliwe figury, ornamenty) i odcinkami o charakterze kantylenowym (śpiewnym), sentymentalnym, zwłaszcza w takich gatunkach i formach, jak: koncert, sonata, rondo, nokturn, polonez, walc;
[s. brijạ̃; fr.],
kompozytor, pianista, pedagog muzyczny, uznawany za największego twórcę w muzyce polskiej po F. Chopinie.
jedno z plemion semickiego ludu Chaldejczyków, blisko spokrewnionych z Aramejczykami;