orbita
 
Encyklopedia PWN
orbita
[łac., ‘koleina’, ‘droga’],
astr. przestrzenny tor ciała niebieskiego (np. planety lub komety w ruchu wokół Słońca, gwiazdy wokół centrum Galaktyki).
Kształt orbity i sposób poruszania się po niej ciała są określane przez funkcyjną zależność siły przyciągania od parametrów opisujących rozważany układ ciał. Jeśli, jak w przypadku sił grawitacji (w przybliżeniu niutonowskich), siła przyciągania jest odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości danych ciał, wówczas orbita jest krzywą stożkową, w której jednym ognisku znajduje się ciało przyciągające; orbita, zwana wówczas orbitą keplerowską, jest elipsą, parabolą lub hiperbolą — zależnie od tego, czy energia mechaniczna (suma energii potencjalnej i kinetycznej) jest ujemna, równa zeru czy dodatnia.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Elementy orbity, Prawa Keplera rys. W. Sankowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia