perturbacje
astr. zakłócenia stanu lub ruchu układu 2 ciał przez siły pochodzące od ciał do tego układu nie należących;
[łac.],
perturbacje
Encyklopedia PWN
często stabilność układu ciał bada się tzw. metodą małych p.; polega ona na śledzeniu zachowania się danego układu po niewielkim zaburzeniu jego stanu równowagi; jeśli układ samorzutnie odchodzi od stanu równowagi, jest on niestabilny; w mechanice nieba p. nazywa się odchylenie ruchu ciała niebieskiego od orbity keplerowskiej; p. w ruchu planety lub komety wokół Słońca są spowodowane przyciąganiem innych planet, w ruchu satelity — przyciąganiem Słońca oraz niesferycznym kształtem planety, w ruchu sztucznych satelitów wokół Ziemi powodem p. może być także opór górnych warstw atmosfery ziemskiej; dzięki analizie p., obserwowanych w ruchu planety Uran, odkryto (1846) nową planetę Układu Słonecznego — Neptun.
