kręgosłup

kręgosłup,

główny składnik części osiowej wewnętrznego szkieletu kręgowców;

podtrzymuje ciało, przeciwdziała jego skracaniu się podczas pracy mięśni ruchowych, tworzy zaczepy dla mięśni poruszających głową, tułowiem, kończynami i ogonem, stanowi oparcie dla czaszki, żeber, klatki piersiowej i obręczy kończyn, osłania rdzeń kręgowy; ma budowę kostną lub chrzęstną; u kręgowców lądowych składa się z szeregowo zestawionych kręgów; otwory, otoczone przez trzony i łuki rdzeniowe kręgów, tworzą kanał, w którym przebiega rdzeń kręgowy; w związku z rozwojem kończyn wyróżnicowały się w kręgosłupie odcinki: szyjny, piersiowy, lędźwiowy, krzyżowy i ogonowy. Kręgosłup człowieka składa się z 24 kręgów przedkrzyżowych, oddzielonych od siebie tarczami międzykręgowymi (7 szyjnych, 12 piersiowych, 5 lędźwiowych), 5 kręgów krzyżowych, zrośniętych w jedną kość krzyżową, oraz 4–5 szczątkowych kręgów ogonowych, tworzących kość guziczną (ogonową); w wyniku pionizacji ciała charakterystyczne jest zwiększenie się trzonów kręgów w kierunku odczaszkowym oraz specyficzne krzywizny kręgosłupa, wzmacniające jego wytrzymałość i amortyzujące wstrząsy; w prawidłowo wykształconym kręgosłupie wyróżnia się 4 krzywizny, 2 wygięcia do przodu (lordozy): szyjną i lędźwiową, oraz 2 wygięcia ku tyłowi (kifozy): piersiową i krzyżową; największą ruchomość mają odcinki szyjny i lędźwiowy.