czerń,
barwa nie mająca odcienia (achromatyczna) i o zerowej (lub bliskiej zera) jasności.
czerń
Encyklopedia PWN
Jest to barwa ciał, których powierzchnia pochłania niemal całe promieniowanie widzialne, jakie na nią pada; zwykle współczynnik odbicia światła R od powierzchni uważanej za czarną wynosi poniżej 0,6%; im mniejszy współczynnik odbicia, tym głębsza postrzegana cz.; do ciał uważanych za najbardziej czarne należy sadza; oko rozróżnia ok. 100 różnych stopni cz. Stopień cz. M określa się na podstawie oznaczonej jasności L badanej powierzchni; najczęściej stosuje się wzór: M = 100 · (2 − log L); jasność L oblicza się zwykle w układzie LAB (barw układ) wg wzorów stosowanych dla barw o bardzo małej jasności. Stopień cz. powierzchni o współczynniku odbicia 0,6% jest równy ok. 130, a dla powierzchni, dla której R = 0,06% jest równy ok. 230. Jeżeli współczynnik odbicia promieniowania o określonej długości fali jest nieco większy niż pozostałych długości fali, wówczas cz. wykazuje niewielki odcień barwy tego promieniowania — mówi się o cz.: niebieskawej, czerwonawej, zielonkawej. Wzorcowe czarne płytki o znanym współczynniku odbicia służą do kalibrowania przyrządów do pomiaru barwy.
