augustianie,
zakony oparte na regule św. Augustyna;
augustianie
Encyklopedia PWN
należą do nich: eremici, asumpcjoniści, rekolekci, bosi, III zakon św. Augustyna, augustianki; nazwa od reguły św. Augustyna; pierwszy zakon augustianów założony 1256 we Włoszech pap. Aleksander IV założył w miejsce kilku wpólnot pustelniczych; od 1303 zakon żebrzący; główne cele — duszpasterstwo, misje; stworzyli odrębną szkołę filozoficzno-teologiczną; liczne kongregacje o surowszej regule (obserwanci), np. augustianie bosi; w XVI w. kryzys po wystąpieniu M. Lutra, który należał do augustianów; do Polski sprowadzeni w XIII w.; w XIX w. kasata większości polskich domów, z których pozostał tylko konwent krakowski, 1950 kanonicznie zniesiony przez kardynała A. Sapiehę, reaktywowany 1989, od 1992 jako samodzielna prowincja; zabytki sakralnej architektury gotyckiej (kościół Św. Katarzyny w Krakowie) i barokowej (kościół Św. Marcina w Warszawie).
