Ukraińska Organizacja Wojskowa, ukr. Ukrajinśka wijśkowa orhanizacija (UWO),
ukr. podziemna organizacja zbrojna, zał. VII 1920 przez byłych oficerów Korpusu Strzelców Siczowych i Ukr. Armii Galicyjskiej.
Ukraińska Organizacja Wojskowa
Encyklopedia PWN
Stawiała za cel kontynuację zbrojnej walki o niepodległość, propagowanie idei nar. oraz szkolenie wojsk. młodzieży, a także przeciwdziałanie tendencjom zmierzającym do ugody między Ukraińcami a władzami państw uznanych za zaborcze (Polska, ZSRR). Początkowo (do 1922) UWO podejmowała akcje także na terenie ZSRR, później jej działalność koncentrowała się w Polsce i środowiskach emigr. (Czechosłowacja, Niemcy, Austria, Litwa, Gdańsk); najgłośniejszymi akcjami UWO były zamachy na J. Piłsudskiego i wojewodę W. Grabowskiego (1922), S. Twerdochliba (udany, 1922), prezydenta S. Wojciechowskiego (1924), T. Hołówkę (1931), napad na Targi Wschodnie we Lwowie (1929); od poł. lat 20. stawała się ośr. skupiającym rzeczników idei skrajnego nacjonalizmu; od 1929 była częścią Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) i, chociaż formalnie nierozwiązana, została wchłonięta przez referat bojowy OUN; do 1934 Komendant Nacz. UWO: J. Konowalec (do 1922 w Polsce, później na emigracji), komendanci krajowi m.in.: A. Melnyk, J. Indyszewski; organ prasowy: „Surma”.
