Alfons Francuski
 
Encyklopedia PWN
Alfons Francuski, Alphonse de France, ur. 11 XI 1220, zm. 21 VIII 1271, Savona,
hrabia Poitiers i hrabia Tuluzy od 1249 (jako Alfons II), syn Ludwika VIII;
na mocy traktatu paryskiego z 1229 poślubił 1237 Joannę, córkę Rajmunda VII i spadkobierczynię hrab. Tuluzy; uczestnik VII wyprawy krzyżowej (wraz Ludwikiem IX Świętym został 1250 wzięty do niewoli pod Al-Mansura); jako hr. Tuluzy okazał się sprawnym administratorem: umocnił swą władzę i odbudował południową Francję zniszczoną krucjatami przeciwko albigensom; respektował lokalną autonomię i zachęcał do budowy miast; nadana przez A.F. w Riom karta praw, zw. Charte Alphonsine, stanowiła kodeks praw publicznych obowiązujących w południowej Francji przez całe średniowiecze; 1270 zwołał w Tuluzie pierwszy parlament; zmarł w czasie VIII krucjaty; jego spadkobierca Filip III, król Francji, zlikwidował odrębność hrab. Tuluzy i włączył je do domeny królewskiej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia