Akt Brytyjskiej Ameryki Północnej, ang. British North America Act,
ustawa parlamentu brytyjskiego z 29 III 1867 (weszła w życie 1 VII 1867) sankcjonująca utworzenie przez bryt. kolonie: Kanadę Wschodnią (dzisiejszy Quebec), Kanadę Zachodnią (dzisiejsze Ontario), Nową Szkocję i Nowy Brunszwik, federacji pod nazwą Dominium Kanady i określająca jej zasady ustrojowe, wzorowane na systemie bryt., oraz zakres zależności od Wielkiej Brytanii;
Akt Brytyjskiej Ameryki Północnej
Encyklopedia PWN
połączone unią personalną z Wielką Brytanią. Akt wprowadził system demokracji parlamentarnej wzorowany na ustroju Wielkiej Brytanii, z silną władzą centralną i ograniczonymi uprawnieniami prowincji, przy poszanowaniu ich odrębności. Podstawowe założenia aktu sformułowali politycy kanad., gł. J.A. Macdonald, G. Brown, A.T. Galt i G.E. Cartier na konferencji w Quebecu (1864). W 1870–1949 przystąpiły do federacji (lub powstały w jej obrębie) pozostałe prowincje obecnej Kanady. Pod koniec XIX w. postanowienia aktu ulegały modyfikacji (m.in. wskutek dążenia prowincji do rozszerzenia swych uprawnień); do 1975 był on 30-krotnie nowelizowany przez parlament bryt.; 1982 stał się integralną częścią nowej konstytucji Kanady.
