pizzicato
Encyklopedia PWN
pizzicato
muz. rodzaj artykulacji (muz.), polegający na wydobywaniu dźwięku na instrumentach smyczkowych (w muzyce XX w. czasem też na fortepianie) przez szarpnięcie struny palcem (palcami) prawej ręki, jak w instrumentach strunowych szarpanych, np. gitarze, w odróżnieniu od gry arco;
[piccikạto; wł., ‘szczypiąc’, ‘szarpiąc’] 
,
,
muz. określenie umieszczane w partyturze utworu muz. oznaczające grę smyczkiem (ściślej — włosiem smyczka);
artykulacja
muz. sposób wydobywania dźwięków realizowany przez wykonawcę na podstawie norm przekazanych przez tradycję (muzyka dawna, lud.) lub wskazówek kompozytora zawartych w partyturze, takich jak: legato, staccato, arco, pizzicato, col legno, glissando, frullato, tremolo, con sordino, Ped. (z użyciem pedału) itd.;
[łac.],
włoski skrzypek i kompozytor.
instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych (chordofony).
austriacki kompozytor, dyrygent i skrzypek, „król walca”, idol światowych salonów i wiedeńskiej ulicy.
