kornikowate, Ipidae (Scolytidae),
rodzina chrząszczy;
kornikowate
Encyklopedia PWN
ok. 4 tys. gat., w Polsce ponad 100 gat.; dł. 1–9 mm; ciało walcowate, brunatne, szare lub czarne; większość żyje pod korą lub w drewnie drzew, gdzie wygryzają zawiłe systemy chodników; od komory godowej (zwykle w korze, drążona przez samca) samica wygryza chodnik macierzysty (jeden lub kilka), w którego zagłębieniach (nyżach) znosi jaja; wylęgłe larwy drążą chodniki larwalne, zakończone kolebką — miejsce przepoczwarczania; rysunek żerowiska charakterystyczny dla każdego gat.; wbrew powszechnym opiniom nie żywią się drewnem (kołatkowate), ale tkankami podkorowymi żywych, zamierających bądź świeżo zamarłych drzew lub (rzadziej) grzybami uprawianymi w kanałach wydrążonych w drewnie; wiele gat. jest groźnymi szkodnikami lasów; pospolity w Polsce kornik drukarz, Ips typographus, atakuje świerk, rzadko sosnę i modrzew; kornik sześciozębny, Ips sexdentatus (dł. 6–8 mm, Europa i północna Azja), i cetyniec (większy) żerują gł. na sośnie; jodłowiec krzywozębny, Pityokteines curvidens, dł. 2,7–3,2 mm, Europa (z wyjątkiem północnej) — na jodle.
