Wölfflin Heinrich, ur. 21 VI 1864, Winterthur, zm. 19 VII 1945, Zurych,
szwajcarski historyk sztuki;
Wölfflin Heinrich
Encyklopedia PWN
uczeń J. Burckhardta, po którym 1893 objął katedrę w Bazylei; od 1901 profesor uniwersytetu w Berlinie, od 1912 — w Monachium, od 1924 — w Zurychu; w Podstawowych pojęciach historii sztuki (1915, wyd. pol. 1962) przedstawił schemat rozwoju form w okresie renesansu i baroku, w postaci 5 par pojęć charakteryzujących ich gł. cechy (linearyzm i malarskość, płaszczyzna i głębia, forma zamknięta i otwarta, wielość i jedność, jasność i niejasność); wg Wölfflina rozwój sztuki polega na dominacji w kolejnych okresach przeciwstawnych sobie cech formalnych w obrębie historycznie zmiennych schematów wizualnych, niezależnych od treści dzieła; metoda Wölfflina, krytykowana za zbytnią jednostronność, przyczyniła się do rozwoju metod analizy formalnej; Renaissance und Barock (1988), Die Klassische Kunst (1899), Gedanken zur Kunstgeschichte (1941) i in.
