Widawa

Widawa,

w. gminna w woj. łódzkim, w pow. łaskim, w Kotlinie Szczercowskiej, nad Niecieczą (lewy dopływ Widawki), w Parku Krajobrazowym Międzyrzecza Warty i Widawki;

Miasto lokowane 1388; w XV–XVI w. rozwinięte rzemiosło; w XV–pocz. XIX w. szkoła, podniesiona w końcu XVI w. do stopnia szkoły akademickiej, zw. Akad. Widawską, związana z Akad. Krak.; od 1793 w zaborze pruskim, od 1807 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; upadek miasta po pożarze 1802; 1870 utrata praw miejskich; duże skupisko Żydów (w 2. poł. XIX w. ponad 54% mieszk.). Ośrodek usługowy z drobnym przemysłem; barok. klasztor (1638) i kościół Bernardynów o wystroju barok. (pocz. XVIII w.), rokokowa polichromia (po 1750).