Środowisko pomieszczeń zamkniętych
 
Środowisko pomieszczeń zamkniętych
Przeciętny mieszkaniec miasta europejskiego spędza ok. 80% czasu w pomieszczeniach zamkniętych (mieszkania, biura, szkoły, środki transportu itp.). W Stanach Zjednoczonych wskaźnik ten osiąga nawet 95%. W związku z tym pomieszczenia zamknięte należałoby uznać za główne środowisko życia znacznej części populacji człowieka. Środowisko to ma bodaj najmniej cech wspólnych z typowym środowiskiem przyrodniczym. Materiały budulcowe są przeważnie przetworzone tak, aby zapewnić im maksymalną trwałość oraz odizolować pomieszczenie od wpływów środowiska zewnętrznego. Klimat pomieszczeń (temperatura, wilgotność) jest w znacznej mierze regulowany za pomocą urządzeń grzewczych i klimatyzacyjnych. Powietrze zawiera więcej kurzu, dwutlenku węgla, radonu, a także rozmaitych związków chemicznych pochodzących z materiałów konstrukcyjnych, środków czyszczących, dezynfekcyjnych, farb, lakierów itp. W środkach transportu rejestruje się często ponadnormatywny hałas, wibracje oraz dużą zawartość spalin. Ze względu na dużą kumulację urządzeń elektrycznych w biurach i mieszkaniach (np. komputery, kuchenki mikrofalowe, odtwarzacze radiowe, telewizory) powstaje tzw. smog elektryczny. Poza człowiekiem, zwierzętami domowymi i roślinami doniczkowymi, dogodne warunki do życia w środowisku pomieszczeń zamkniętych znajdują m.in. mrówki faraona, prusaki, skórniki, roztocze, mole odzieżowe, myszy domowe, a także niektóre gatunki grzybów, m.in. stroczek domowy.
Taida Tarabuła
zgłoś uwagę
Ilustracje
Kordowa, wnętrze wielkiego meczetu fot. S. Kuruliszwili/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia