Rafael, Madonna della Sedia
 
Rafael, Madonna della Sedia
autor — Rafael
data powstania — 1516
technika — olej na desce
wymiary — tondo o średnicy 120 cm
miejsce przechowywania — Florencja, Palazzo Pitti, Galleria Palatina
Pośród licznych Madonn, namalowanych przez geniusza włoskiego cinquecenta, takich jak Madonna ze szczygłem, Piękna Ogrodniczka, Madonna SykstyńskaMadonna della Sedia (Madonna w krześle, fotelu) zajmuje szczególną pozycję. W tamtych obrazach ukazywał Rafael Madonnę niemal frontalnie, umieszczoną w obszernej przestrzeni pejzażu lub niebios. Tu — postacie Marii, Dzieciątka i małego Jana Chrzciciela ciasno wypełniają przestrzeń, tło jest neutralne, a figura Marii ujęta z profilu. Jezus staje się tu osobą równie silnie eksponowaną kompozycyjnie co Maria, ba — nawet i bardziej, gdyż umieszczony jest w centrum obrazu. Jest przedmiotem adoracji, składanej Mu przez Jana Chrzciciela, oraz czułości swej matki. Ujęcie to — odmiennie od innych Madonn Rafaelowskich, będących reprezentacyjnymi obrazami kultowymi — skupia się wyłącznie na nastroju intymności. Powstałe pomiędzy 1512 a 1516 r., dzieło zawiera rozwiązania podjęte potem przez malarzy manierystów. Kompozycja sugeruje, że mamy tu do czynienia z wizerunkiem odbitym w wypukłym lustrze (ówczesne zwierciadła były zawsze wypukłe): łokieć Dzieciątka i ramię Marii w środku tonda wydają się być umieszczone najbliżej widza, pozostałe elementy obrazy są przestrzennie cofnięte. Takie triki iluzyjne podejmą manieryści, jak np. Parmigianino w swym Autoportrecie w wypukłym lustrze (1524, Wiedeń). Być może ów motyw odbicia w zwierciadle ma u Rafaela istotny sens religijny. Sztuka jest odbiciem natury i rzeczywistości, a zarazem my, widzowie-wierni, winniśmy kierować się tym świętym wizerunkiem miłości, ideałem miłości do Chrystusa. Zamiast własnego odbicia widzimy w obrazie wzorzec czułej i żarliwej miłości do Jezusa-Zbawiciela. Ten rodzaj pobożności był właściwy Rafaelowi, który od 1514 r. należał do rzymskiego Oratorio del Divino Amore — elitarnego bractwa religijnego, skupiającego ludzi świeckich i dążącego do pogłębienia wiary indywidualnej i reformy religii katolickiej w duchu miłości do Chrystusa i bliźnich.
Antoni Ziemba
zgłoś uwagę
Ilustracje
Rafael, Madonna della Sedia, 1516 — Florencja, Galleria Pittifot. A. Pieńkos/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia