Konopnicka Maria, O krasnoludkach i sierotce Marysi
 
Konopnicka Maria, O krasnoludkach i sierotce Marysi
Powieść M. Konopnickiej, wydana w Warszawie 1896. Baśń napisana prozą poetycką z fragmentami wierszowanymi, osnuta na wątkach ludowych (motyw sieroty — zaczerpnięty z pieśni pasterskich, motyw krasnoludków — z bajek magicznych). Fabuła powieści, w warstwie ideologicznej ujęta w kształt mitu narodowego, zamyka się w cyklu rocznej wegetacji przyrody. Gromada krasnoludków z królem Błystkiem na czele opuszcza wiosną podziemną siedzibę i przenosi się do chaty ubogiego chłopa Skrobka, by tam uczestniczyć w życiu ludzi, pomóc Skrobkowi wydobyć się z nędzy, a gęsiarce, sierotce Marysi, odzyskać utracone gęsi, znaleźć dom i nową rodzinę w chacie Skrobka, po czym po wielu przygodach wraca jesienią pod ziemię. Pozytywistycznie pojęty kult pracy łączy się z młodopolską symboliką ziemi i chłopa. Gestom i zachowaniu chłopa i krasnoludków poetka nadaje sens rytuału i obrzędu. W warstwie bajki zwierzęcej (historia lisa i gąsek), lirycznej piosenki oraz w partiach humorystycznych, parodystycznych i satyrycznych — jest to bajka dla dzieci. Natomiast w niejednorodnym stylu (rzeczowo-opisowym i metaforyczno-poetyckim, często archaizowanym), w mieszaniu planów zdarzeń, rozgrywających się bądź w wiejskim pejzażu, bądź w kraju bajki — utwór Konopnickiej antycypuje poetykę młodopolskiej powieści polifonicznej. Adaptacja filmowa pt. Marysia i krasnoludki w reżyserii J. Szeskiego 1961.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia