Konopnicka Maria, Na fujarce

Konopnicka Maria, Na fujarce

Cykl liryków M. Konopnickiej, stylizowanych na piosenki ludowe; częściowo ogłoszonych w czasopismach 1881–82, wydanych 1883 w Warszawie w zbiorze Poezje. Muzykę do poszczególnych utworów opracowali m.in. I. Friedman, P. Maszyński, S. Niewiadomski, W. Żeleński. Zawiera teksty należące do najcenniejszych osiągnięć Konopnickiej w tej dziedzinie poezji, m.in. A któż ciebie ty wierzbino wychował, A czegoż rżysz po rosie, koniku ty mój siwy, Wsiałem ci ja w czarną rolę..., Świecą gwiazdy, świecą..., A czemuż wy, chłodne rosy, padacie.. (incipity). Motywy do tych utworów — a stanowią one jakby wypowiedź własną autentycznie ludowych postaci — poetka zaczerpnęła z wiejskiego obyczaju, z goryczy chłopskiego losu; sięgnęła też do gadek i legend, do symboliki folkloru. W wierszach cyklu, modulujących pomysłowo układy sylabotoniczne (niekiedy przeplatane sylabicznymi), bliskie technice pieśni ludowych, z jej zamiłowaniem do refrenów i paralelizmów wewnątrzwierszowych, z jej skłonnością do przesuwania akcentów, stworzyła Konopnicka — sięgając do inspiracji romantycznych, zwłaszcza T. Lenartowicza i W. Syrokomli — nową w swej epoce dziedzinę liryki: podniosła do rangi wysokiej poezji refleksję i autoanalizę wrażliwych i bogatych wewnętrznie postaci z ludu.