zwolnienia grupowe

zwolnienia grupowe,

w prawie polskim od 1989 rodzaj zwolnień pracowników z pracy z przyczyn ekonomicznych lub (ogólniej) z przyczyn niedotyczących pracowników;

od 2004 obowiązuje ustawa O szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników; jej przepisy stosuje się do zwolnień grupowych przeprowadzanych u pracodawców zatrudniających co najmniej 20 pracowników, a zwolnienia dotyczą większej grupy pracowników (10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników, 10% załogi, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 100, jednak mniej niż 300 pracowników, i 30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników) i dokonywanych w określonym przedziale czasu, tj. w okresie nieprzekraczającym 30 dni; zwolnienia grupowe mogą nastąpić, jeśli zostaną spełnione następujące warunki: wystąpiła przyczyna zwolnienia (ekonomiczna, technologiczna, produkcyjna, ogłoszenie upadłości lub likwidacja zakładu pracy), zawiadomiono związki zawodowe przed rozpoczęciem procedury wypowiadania umów, zawarto z nimi porozumienie określające kryteria doboru pracowników do zwolnienia lub wydano stosowny regulamin, wcześniej zawiadomiono biura pracy; przepisy o zwolnieniach grupowych pozwalają na rozwiązanie stosunku pracy także z niektórymi pracownikami objętymi szczególną ochroną trwałości stosunku pracy; zwalnianym przysługuje odprawa pieniężna w zależności od stażu pracy; uprawnienia te mają również pracownicy zwalniani indywidualnie, jeżeli zwolnienia dotyczą mniejszej grupy pracowników (mniej niż 10% załogi), lecz przyczyny ekonomiczne, organizacyjne, technologiczne lub produkcyjne stanowią wyłączny powód rozwiązania stosunku pracy.