znak

znak,

teol.:

1) w Biblii — znak od Boga; cudowne wydarzenie, które ujawnia obecność Boga i jego zamysł wobec ludzi, zwłaszcza cud wyjścia z Egiptu i cuda Jezusa opisane w Ewangelii Jana;

2) w liturgii (zwłaszcza sakramentów) — wyrażające rzeczywistość duchową przedmioty i czynności, którym towarzyszy niewidzialne działanie Boga (łaska);

3) znak czasu — określenie wydarzeń współczesnych jako przedmiotu refleksji teologicznej, która pozwala dostrzec w nich znak od Boga i Boże wezwanie; termin znak czasu pochodzi od Jezusa, ale w teologii upowszechnił się dopiero od Soboru Watykańskiego II.