żelaza chlorki

żelaza chlorki,

związki chemiczne żelaza i chloru, w których chlor występuje na −I stopniu utlenienia:

1) chlorek żelaza(II), FeCl₂, bezb. kryształy o temperaturze topnienia 670°C, dobrze rozpuszczalne w wodzie; silnie higroskopijny; tworzy hydraty; ogrzewany w powietrzu utlenia się do FeCl₃; wykazuje skłonność do tworzenia soli podwójnych i kompleksów; stosowany, zwłaszcza dawniej, w farbiarstwie jako bejca; 2) chlorek żelaza(III), FeCl₃, ciemnobrunatne kryształy o temperaturze topnienia 282°C (sublimuje); rozpuszczalne w wodzie; silnie higroskopijny; tworzy hydraty oraz kompleksy i solwaty ze związkami org.; ogrzewany w powietrzu przechodzi w Fe₂O₃ · Cl₂; stosowany do otrzymywania in. związków żelaza, produkcji farb, do oczyszczania wody jako koagulant oraz jako katalizator w syntezie org.; roztwory FeCl₃ wykazują zdolność tamowania krwi. Ch.ż. są stosowane w lecznictwie (leczenie niedokrwistości z niedoboru żelaza).