weryzm

weryzm

[wł.],

muz. kierunek zapoczątkowany pod koniec XIX w. we włoskiej twórczości operowej (odpowiadający naturalizmowi w literaturze), głoszący postulat realistycznych wątków treściowych w librettach, wprowadzający efekty naturalistyczne, unikający tematyki historyczno-mitologicznej, dążący zaś do ukazania prawdy we współczesnych stosunkach społecznych;

stanowił reakcję na stroniącą od prawdy życiowej operę romant., a zwłaszcza symbol.-mitol. dramat muz. R. Wagnera; opery werystyczne opierały się na dram. recytatywach, odrzucały koloraturę i tradycyjne, popisowe belcanto, wprowadzały jaskrawe efekty teatr.; gł. przedstawicielami w. byli we Włoszech — P. Mascagni, R. Leoncavallo, G. Puccini, U. Giordano, we Francji — G. Charpentier, w Niemczech — E. D’Albert.