wentyl
muz. w instrumentach z grupy aerofonów ustnikowych (aerofony) przyrząd umożliwiający szybką zmianę długości rury instrumentu (przez włączanie do niej lub wyłączanie dodatkowych rurek);
[niem. < łac.],
piston,
wentyl
Encyklopedia PWN
(przez włączanie lub wyłączanie dodatkowych rurek) i tym samym powodujący zmianę (obniżanie lub podwyższanie) jego stroju; wentyl wynaleźli 1813–16 F. Blühmel i H. Stölzer.
