via antiqua
prąd filozoficzny XIV w. przeciwstawiający się wpływom via moderna;
[łac., ‘stara droga’],
via antiqua
Encyklopedia PWN
via antiqua broniła dorobku myśli scholastycznej poprzednich wieków przed wpływami nowych prądów związanych z nominalizmem; obrona ta dotyczyła głównie zachowania związków między filozofią Arystotelesa a myślą teologiczną, a co za tym idzie możliwości uprawiania teologii racjonalnej; via antiqua miała charakter zróżnicowany; w jej skład wchodziły m.in. szkoły: tomistyczna (np. Herve Nedellec, Piotr z La Palu), albertystyczna (wywodząca się od św. Alberta, m.in. Jan de Nova Domo), egidianistyczna (od Idziego Rzymianina, m.in. Wihelm z Cremony, Augustyn z Ankony), szkotystyczna (m.in. Franciszek z Meyronnes, Franciszek z Marchii, Jan z Ripa, Jan z Bassoles).
