urlop

urlop

[niem.],

płatna lub niepłatna przerwa w wykonywaniu pracy, mająca umożliwić pracownikowi wypoczynek (urlop wypoczynkowy), załatwienie własnych spraw życiowych lub wykonywanie funkcji społecznych (urlop okolicznościowy), podnoszenie poziomu wiedzy i kwalifikacji zawodowych (urlop szkoleniowy), urodzenie przez pracownicę dziecka i sprawowanie nad nim opieki (urlop macierzyński, urlop wychowawczy), sprawowanie przez pracownika wychowującego dziecko opieki nad nim (urlop wychowawczy).

W Polsce długość i sposób wykorzystywania poszczególnych rodzajów urlopu regulują: Kodeks pracy z 1974 (wielokrotnie nowelizowany) i przepisy wykonawcze; pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego; prawa do pierwszego urlopu nabywa on z upływem 6 miesięcy pracy w wymiarze połowy urlopu przysługującego po przepracowaniu roku, a do następnego i dalszych — w każdym następnym roku kalendarzowym; wymiar urlopu wypoczynkowego zależy od stażu pracy pracownika; od 2004 obowiązują 2 progi urlopu — 20 dni dla osób, które są zatrudnione krócej niż 10 lat oraz 26 dni dla osób z co najmniej 10-letnim stażem pracy; z tym, że wlicza się do niego, w wymiarze przewidzianym przepisami, lata ukończonej nauki w szkołach ponadpodstawowych.