tygiel
naczynie laboratoryjne stosowane do suszenia, prażenia i/lub stapiania substancji, zwłaszcza podczas analizy chem.;
[niem.],
tygiel
Encyklopedia PWN
t. wykonuje się z materiałów odpornych na wysoką temp. i agresywne działanie chemikaliów, np. z porcelany, szkła, kwarcu, metali (niklu, stali nierdzewnej, platyny), także z tworzyw sztucznych; t. z porowatym dnem ze spiekanego szkła lub kwarcu (t. Schotta), z gąbki platynowej lub z warstwą azbestową na sitku porcelanowym (tygle Goocha) służą do oddzielania osadów przez sączenie, a następnie — po wysuszeniu — do zważenia oddzielonego osadu (wykorzystywane w analizie wagowej).
