trompe-l’oeil
szt. plast.:
[trąplọ̈j; fr., ‘zmylenie oka’],
trompe-l’oeil
Encyklopedia PWN
1) rodzaj iluzjonistycznego ujęcia przedstawianego motywu, wywołujący u widza wrażenie, że ma przed sobą rzeczywiste, trójwymiarowe przedmioty; używany przez malarzy-naturalistów od późnego gotyku do realizmu XIX w.;
2) typ obrazu, który naśladuje deskę z przypiętymi do niej drobiazgami codziennego użytku, przedmiotami zbieractwa (sztuki lub przyrody) itp.; ukształtował się w XVII w., bardzo modny XVIII–XIX w.
