trójbój siłowy

trójbój siłowy,

dyscyplina sportowa polegająca na podnoszeniu sztangi o jak największej masie;

w odróżnieniu od podnoszenia ciężarów, w trójboju siłowym nad elementami technicznymi dominują elementy siłowe; zawodnicy rywalizują w 3 konkurencjach: przysiadzie ze sztangą — wykonanie pełnego przysiadu ze sztangą założoną na ramiona; wyciskaniu leżąc — zawodnik leży na plecach na specjalnej ławeczce, konkurencja polega na opuszczeniu na klatkę piersiową i podniesieniu sztangi do pozycji wyjściowej; martwym ciągu — podniesienie sztangi z ziemi aż do pozycji stojącej (ręce opuszczone); o końcowym wyniku decyduje suma rezultatów uzyskanych w poszczególnych konkurencjach. Trójbój siłowy tradycjami sięga historii podnoszenia ciężarów; pierwsze mistrzostwa krajowe w trójboju siłowym rozegrano w Wielkiej Brytanii (1958); 1972 powstała Międzynarodowa Federacja Trójboju Siłowego (ang. International Powerlifting Federation); 1977 Europejska Federacja Trójboju Siłowego (ang. European Powerlifting Federation); od 1978 są rozgrywane mistrzostwa Europy (od 1983 także w konkurencji kobiet), a od 1980 — mistrzostwa świata (od 1996 też w konkurencji kobiet). W Polsce trójbój siłowy był uprawiany od 2. połowy lat 50. XX w.; pierwsze mistrzostwa kraju zorganizowano 1976; od 1989 rozwojem trójboju siłowego kieruje Polski Związek Kulturystyki, Fitness i Trójboju Siłowego; polscy zawodnicy są zaliczani do światowej czołówki — A. Stanaszek był wielokrotnie mistrzem świata i Europy oraz rekordzistą świata w tej dyscyplinie sportu.