tiomocznik, tiokarbamid, H2N–C(S)–NH2,
związek org;
tiomocznik
Encyklopedia PWN
biała substancja krystal. o temperaturze topnienia 182°C, rozpuszczalne w wodzie i gorącym alkoholu etylowym; otrzymywany m.in. przez ogrzewanie tiocyjanianu amonu, w reakcji cyjanamidu wapnia z siarkowodorem; tworzy klatraty z węglowodorami o dużych cząsteczkach; stosowany m.in. do produkcji leków (sulfatiazol, wit. B1), tworzyw sztucznych, barwników, w fotografii oraz jako odczynnik analityczny.